လြတ္လပ္ျခင္းတရားသံုးပါး။
လြတ္လပ္ျခင္းသံုးမ်ိဳးရိွတယ္။ ပထမတစ္ခုက တစ္ခုခုဆီကေန လြတ္လပ္ခ်င္တာ။ (Freedom From)။ အဲဒါက အျပဳသေဘာမေဆာင္တဲ႔ လြတ္လပ္ျခင္းပဲ။ ဥပမာ အေဖ႔(အဆံုးအမ)ဆီကလြတ္ခ်င္တာ။ အေမ႔(သြန္သင္မႈေတြ)ဆီက လြတ္ခ်င္တာ။ ေက်ာင္းေတာ္/ဘုရားေက်ာင္း (ရဲ႕ထိန္းေက်ာင္းမႈ)ဆီကလြတ္ခ်င္တာ၊ လူ႕ႈအသိုင္းအဝန္း(ရဲ႕ႈ စည္းမ်ဥ္းကလနားေတြ)ဆီကလြတ္ခ်င္တာမ်ိဳးေတြေပါ႔။ ဒါေတြဟာ အျပဳသေဘာမေဆာင္တဲ႔ လြတ္လပ္ျခငး္ေတြျဖစ္တယ္။ အစပိုင္းမွာေတာ႔ ေကာင္းသလိုရိွတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဒီလြတ္လပ္ျခင္းမ်ိဳးဟာ ရည္းမွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ေတာ႔ မဟုတ္ေသးဘူး။ မိဘဆီကေန လြတ္လပ္မႈရျပီဆိုပါေတာ႔ မင္းဘာလုပ္မလဲ။ အသိုင္းအဝုိင္းဆီက လြတ္ေျမာက္ျပီဆိုပါေတာ႔ မင္းလမ္းေပ်ာက္သလိုျဖစ္သြားမယ္။ အေရးပါ၊အရာေရာက္မႈေတြ၊ အဓိပၸါယ္ေတြအားလံုးကို ဆံုးရွံဳးသြားလိမ္႔မယ္။ ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ မင္းတစ္ဘဝလံုးဟာ တစ္ခုခုကို ဆန္႕က်င္ဖုိ႕ ျငင္းဆန္ေနရတာနဲ႕ကုန္သြားလုိ႕ပဲ။ (အားလံုးကိုဆန္႕က်င္ျပီးတဲ႔အခါ) ဘာကို ျငင္းဆန္ေနဦးမွာလဲ။
လူငယ္တစ္ေယာက္ က်ဳပ္ဆီလာခဲ႔ဖူးတယ္။ သူ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ကို လက္ထပ္ခ်င္လုိ႕တဲ႔။ သူက ျဗဟၼဏ။ မ်ိဳးရိုးသိပ္ျမတ္တဲ႔ အမ်ိဳးဇာတ္ကလာတဲ႔သူ။ တစ္ျမိဳ႕လံုးေလးစားရတဲ႔ ဂုဏ္သေရရိွတဲ႔သူ။ သူက ပါရွန္းမေလးနဲ႕လက္ထပ္ခ်င္တယ္။ မိဘေတြက ခါးခါးသီးသီးကို သေဘာမတူဘူး။ မင္းလက္ထပ္ရဲ လက္ထပ္ၾကည္႕၊ ေသခန္းျပတ္ပဲလုိ႕ေတာင္ေျပာၾကတယ္။ သူကလည္း တစ္ဦးတည္းေသာသား။ မိဘေတြက ဆန္႕က်င္လြန္း၊တားျမစ္လြန္းေလေလ ဒီလူငယ္ေလးကလည္း ဒီပါရွန္းမေလးကို လက္ထပ္ဖုိ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခိုင္မာေလေလ ျဖစ္လာတယ္။
အဲဒါ သူက က်ဳပ္ဆီလာျပီးအၾကံေတာင္းဖုိ႕လာတယ္။ က်ဳပ္ကလည္းေျပာတယ္။ မင္း တကယ္ေကာင္မေလးကို စိတ္ဝင္စားတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ မိဘကို ဆန္႕က်င္ခ်င္ရံုသက္သက္လားဆိုတာ ေသခ်ာသိရေအာင္ သံုးရက္ေလာက္ ဘာဝနာပြားသလို ေသခ်ာစဥ္းစမ္းပါကြာ။ ဘာလုိ႕ ကြ်န္ေတာ္႔ကုိ ဒီလိုေျပာတာလဲ။ ဒီမိန္းကေလးကို ကြ်န္ေတာ္တကယ္ခ်စ္တာေပါ႔။ ကြ်န္ေတာ္လံုးဝခ်စ္တယ္လုိ႕ သူက ျပန္ေျဖတယ္။ ဒါဆိုရင္လည္း လက္ထပ္လုိက္ေပါ႔ကြာ။ ဒါေပမယ္႔ ငါမင္းမ်က္လံုးထဲမွာ ခ်စ္ျခင္းအရိပ္အေရာင္မေတြ႕ဘူးကြ။ မင္းႏွလံုးသားမွာလည္း အခ်စ္ကိုမေတြ႕ဘူး။ ခ်စ္ျခင္းရနံ႕လည္းမရိွဘူးကြ။ မင္းဆီမွာ ငါျမင္တာကေတာ႔ ဆန္႕က်င္ခ်င္တဲ႔ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္ဝါ အေငြ႕အသက္မ်ိဳးပဲ။ မ်က္ႏွာဝန္းက်င္မွာ အနက္ေရာင္ အေငြ႕အသက္ေတြ ရစ္ဆုိင္းေနတယ္။ ဒါက မင္း မင္းမိဘကို ဆန္႕က်င္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္ျပတ္သားလုိက္ျပီဆိုတဲ႔ အဓိပၸာယ္ပဲကြ။ ေကာင္မေလးကေတာ႔ မင္းရဲ႕ ဆင္ေျခသက္သက္ပဲ။
ဒီလိုေျပာေတာ႔ သူနားမေထာင္ဘူးဗ်။ မိဘကိုဆန္႕က်င္ဖုိ႕ ဆံုးျဖတ္ျပီးပါျပီဆိုမွ က်ဳပ္ေျပာတာေလာက္ကို ဘယ္လက္ခံပါ႔မလဲေလ။ သူလက္ထပ္ခဲ႔တယ္။ ေျခာက္လၾကာေတာ႔ သူတစ္ခါျပန္လာျပီး လာေတြ႕တယ္။ ရိွဳက္ၾကီးတစ္ငင္ငိုေၾကြးရင္းေပါ႔။ က်ဳပ္ေျခရင္းမွာ လွဲခ်ျပီး ဆရာေျပာတာမွန္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ဒီအမ်ိဳးသမီးကိုမခ်စ္ဘူး။ အဲဒီအခ်စ္ဟာ အတုအေယာင္ပဲ။ ဆရာေျပာတာမွန္တယ္။ ဆရာ႔ရဲ႕ စီစစ္ခ်က္မွန္တယ္။ အခု ကြ်န္ေတာ္လက္ထပ္ျပီးျပီ။ မိဘရဲ႕ အမိန္႕ေတြကိုလည္း ဖီဆန္ျငင္းပယ္ခဲ႔ျပီ။ ခ်စ္ျခင္းေတြအားလံုး ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ႔ျပီလို႕ေျပာတယ္။ ဒါက "Freedom From" (တစ္ခုခုဆီက လြတ္ေျမာက္ခ်င္တဲ႔ လြတ္လပ္ျခင္းမ်ိဳး)ပဲ။ တကယ္႔ လြတ္လပ္မႈလို႕ေတာင္မဆိုႏုိင္ဘူး။ လံုးဝမလြတ္လပ္တာထက္စာရင္ေတာ႔ နည္းနည္းေကာင္းတယ္။
ဒုတိယတစ္ခုက "Freedom For" (တစ္စံုတစ္ခုရရိွဖုိ႕ လြတ္လပ္ခ်င္တာ။) ဒါကေတာ႔ အျပဳသေဘာဆန္တယ္။ မင္းစိတ္ဝင္စားတဲ႔အရာက တစ္ခုခုကို ျငင္းဆန္တာမဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ အသစ္တစ္ခုခုကို ဖန္တီးခ်င္တာမ်ိဳး။ ဥပမာ ကဗ်ာဆရာျဖစ္ခ်င္တယ္။ အဲဒါကို သေဘာမတူတဲ႔ မိဘကုိ ျငင္းရတာမ်ိဳး။ မင္းက အေျခခံအားျဖင္႔ စိတ္ညြတ္တာက ကဗ်ာဆရာျဖစ္ခ်င္တာ။ မိဘက ပိုက္ျပင္သမားျဖစ္ေစခ်င္တာမ်ိဳး။ ပိုက္ျပင္သမားလုပ္တာပိုေကာင္းမယ္။ ပုိက္ဆံလည္းပိုရမယ္။ ေစ်းတြက္တြက္ရင္လည္းပိုကိုက္တယ္။ လူေလးစားလည္းပိုခံရမယ္။ ကဗ်ာဆရာ။ လူေတြက မင္းကို ရူးေနတယ္ထင္မွာေပါ႔။ မင္းဘယ္လုိေနမွာလဲ။ မင္းမိန္းမကို ဘယ္လုိရွာေကြ်းမလဲ။ မင္းကေလးေတြကိုေရာ ဘယ္ႏွယ္႔လုပ္မလဲ။ ကဗ်ာက ေငြမထြက္ဖူးကြ။ (အဲဒီလိုမိဘေတြကေျပာမယ္။)
သူတုိ႕ေတြဒီလိုေျပာေပမယ္႔ မင္းက ကဗ်ာေရးဖုိ႕ ေမြးလာတဲ႔ေကာင္ဆိုရင္ က်န္တာေတြအားလံုးကို ရင္းရဲရလိမ္႔မယ္။ မေရရာတဲ႔ အနာဂတ္နဲ႕ အေလာင္းအစားလုပ္ဝံ႔ရလိမ္႔မယ္။ ဒါဟာ ပိုအဆင္႔ျမင္႔တဲ႔ လြတ္လပ္မႈမ်ိဳးကြ။ ပထမ လြတ္လပ္ျခင္းမ်ိဳးထက္ပိုေကာင္းတဲ႔ လြတ္လပ္ျခင္းမ်ိဳး။ ဒါဟာ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ႔ လြတ္လပ္ျခင္း။ ကဗ်ာဆရာဘဝကို မင္းေရြးခ်ယ္လုိက္လုိ႕ ဆင္းဆင္းရဲရဲဘဝမွာေနရေတာင္ မင္းေပ်ာ္ရႊင္လိမ္႔မယ္။ မင္းရႊင္လန္းဝမ္းေျမာက္လိမ္႔မယ္။ ကဗ်ာေရးႏုိင္ဖုိ႕ ထင္းခြဲေနရပါေစဦးေတာ႔၊ မင္းဟာ အင္မတန္အရေတာ္ေလတဲ႔ဘဝကို ရတာပဲလုိ႕ခံစားေနရမွာပဲ။ သိပ္ကို ေက်နပ္ႏွစ္သိမ္႔ေနမွာ။ ဒါဟာ ဘာလုိ႕လဲဆိုေတာ႔ မင္းတကယ္လုပ္ခ်င္တာကို မင္းလုပ္ေနရလို႕ပဲ။ မင္းဟာ ကုိယ္႔ရဲ႕ တကယ္႔အလုပ္ကို ကိုယ္ရွာလုပ္ေနတာ။ ဒါဟာ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ႔ လြတ္လပ္ျခင္းမ်ိဳးပဲ။
ေအး ေနာက္တစ္ခုက တတိယေျမာက္လြတ္လပ္မႈ။ အျမင္႔ဆံုးပဲ။ တုိ႕ အေရွတိုင္းမွာေတာ႔ ဒါကို ဝိမုတၱိ (သူကေတာ႔ သကၠတနဲ႕ moksha လုိ႕ေျပာတယ္။ ျမန္မာနားနဲ႕ေတာ႔ ဝိမုတိၱက ပိုရွင္းလုိ႕ေျပာင္းလုိက္တယ္။) လုိ႕ေခၚတယ္။ အျမင္႔ဆံုးလြတ္လပ္မႈပဲ။ ဒါက အျပဳသေဘာ၊ အပ်က္သေဘာေတြရဲ႕ အလြန္မွာရိွတဲ႔တရား။ ပထမဆံုး လြတ္ေျမာက္ဖုိ႕ ဆန္႕က်င္ရတယ္။ ျပီးေတာ႔ လြတ္ေျမာက္ဖုိ႕ အားထုတ္ရတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ဆန္႕က်င္ရတာေရာ၊ အားထုတ္ရတာေရာ ေမ႔ပစ္လုိက္ရတယ္။ သူ႕အတုိင္းေလးထားလိုက္ႏုိင္ရတယ္။ တတိယေျမာက္ လြတ္လပ္မႈက တစ္ခုခုဆီကလည္း လြတ္ခ်င္တာလည္းမဟုတ္ဘူး။ တစ္ခုခုရဖုိ႕လုပ္ေနတာလည္းမဟုတ္ဘူး။ လြတ္လပ္ျခင္းသက္သက္ပဲ။ တတိယလြတ္လပ္မႈဟာ တစ္ခုခုကိုမဆန္႕က်င္ဘူး။ တစ္ခုခုအတြက္လည္းမဟုတ္ဘူး။ လြတ္လပ္မႈသေဘာသက္သက္ေလးပဲ။ အဲဒါဟာ ရွင္းရွင္းေလး လြတ္ျငိမ္းေနတယ္။ ဆန္႔က်င္ဖုိ႕ေမးခြန္းထုတ္တာမရိွဘူး။ ၾကိဳးစားလုပ္ဖုိ႕ ေမးခြန္းထုတ္တာလည္းမရိွဘူး။
တစ္ခုခုဆီက လြတ္ျငိမ္းခ်င္တဲ႔ "Freedom From"ဆိုတာ ႏုိင္ငံေရးပဲ။ ဒါေၾကာင္႔လည္း သူတုိ႕ေအာင္ျမင္တယ္ဆုိတဲ႔အခ်ိန္မွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတာ္လွန္မႈေတြဟာ က်ရွံဳးေနတာပဲ။ သူတုိ႕မေအာင္ျမင္ေသးရင္လည္း တစ္ေန႕ေအာင္ျမင္လိမ္႔မယ္လုိ႕ ေမွ်ာ္လင္႔ထားၾကတယ္။ တကယ္ေအာင္ျမင္တဲ႔တစ္ေန႕ၾကေတာ႔လည္း ရွံဳဳးသြားတာပဲ။ ဘာလုိ႕လဲဆိုေတာ႔ ေရွ႕ဆက္ဘာလုပ္ရမယ္ဆုိတာကို မသိေတာ႔လုိ႕။ ဒါေတြ ျပင္သစ္ေတာ္လွန္ေရးမွာျဖစ္တယ္။ ရုရွေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရးမွာျဖစ္ခဲ႔တယ္။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ေတာ္လွန္ေရးတုိင္းမွာျဖစ္ခဲ႔တယ္။ ႏုိင္ငံေရးေျပာင္းလဲမႈေတာ္လွန္ေရးဟာ တစ္ခုခုဆီက လြတ္ေအာင္လုပ္တာပဲ။ ဇာဘုရင္စံနစ္ကုိတုိက္ထုတ္ျပီးေတာ႔ သူတုိ႕ေတြ အရံွဳးေပၚတာပဲ။ ဇာဘုရင္စံနစ္မရိွေတာ႔ ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ။ မင္းတစ္ဘဝလံုး ဇာဘုရင္စံနစ္ကို တြန္းလွန္ဖုိ႕ျမွပ္ႏွံထားခဲ႔တာ။ မင္းသိတာကလည္း တစ္ခုထဲ။ ဇာဘုရင္ကို ဘယ္လုိတုိက္ရမလဲဆိုတာပဲ။ ဇာဘုရင္စံနစ္မရိွေတာ႔ရင္ မင္းဟာလည္းအရွံဳးသမားျဖစ္သြားတာပဲ။ မင္းမွာရိွတဲ႔ အရည္အခ်င္းဟာ သံုးစရာမရိွေတာ႔ဘူး။ မင္းကိုယ္မင္း အကာျပဲ႕ျပဲ႕ အႏွစ္မဲ႔သလုိ ခံစားရမွာပဲ။
Freedom For ကေတာ႔ အႏုပညာဆန္တယ္။ တီထြင္တယ္။ သိပၸံဆန္တယ္။
Just Freedom ကေတာ႔ ဘာသာေရးပဲ။
က်ဳပ္ မင္းကို ဝိမုတၱိအေၾကာင္း သင္ေပးလုိက္တယ္။ လြတ္လပ္မႈသက္သက္မွ်ပဲ။ တစ္ခုခုကိုလည္းမဆန္႕က်င္၊ တစ္ခုခုအတြက္လည္းမရုန္းကန္။ နတၳိ နတၳိ (neti neti)။ ဒီဟာလည္းမဟုတ္ဘူး။ ဟိုအရာလည္းမဟုတ္ဘူး။ သန္႕စင္တဲ႔ လြတ္လပ္ျခင္းပဲ။ လြတ္လပ္ျခင္းရဲ႕ ေမႊးရနံ႕ပဲ။ အားထုတ္ျခင္းဟာ ဆန္႕က်င္ျခင္းကို ေခ်မႈန္းလိုက္ျပီးရင္ မင္း ႏွစ္ခုစလံုး ဝဲပစ္လုိက္လို႕ရျပီ။ အဲဒါကပဲ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းရဲ႕ အျမင္႔ဆံုးပံုစံ၊ လြတ္လပ္ျခင္းရဲ႕ ဘဝဂ္၊ အမွန္တရားသိျမင္ျခင္းရဲ႕ အဆံုးစြန္။ ။
ဥိဳသွ်ိဳ
(Zephyr အကြ်ႏု္ပ္ ဘာသာျပန္သည္။)
ဒါကုိေရးရတာကေတာ႔ သတိ၊သမၸဇဥ္နဲ႕ ေနထုိင္ၾကဖုိ႕ပါပဲ။ OSHOၾကီး မွားတယ္မွန္တယ္ဆိုတာကို ျငင္းခုန္ေနစရာမရိွဘူး။ စိတ္ထဲကေန သိႏုိင္တဲ႔၊ စီစစ္ႏိုင္တဲ႔တရားနဲ႕ တုိက္ဆိုင္ၾကည္႕ျပီး၊ သင္႔တာကို ယူဖုိ႕ပါပဲ။ ေလာကၾကီးရဲ႕ အေျပာင္းအလဲေတြနဲ႕အတူ လုိက္ပါယိမ္းယိုင္ျခင္းကင္းတဲ႔ တည္ၾကည္ျမဲျမံတဲ႔ စိတ္ထားရိွသူေတြျဖစ္ႏုိင္ၾကပါေစ။
လြတ္လပ္ျခင္းသံုးမ်ိဳးရိွတယ္။ ပထမတစ္ခုက တစ္ခုခုဆီကေန လြတ္လပ္ခ်င္တာ။ (Freedom From)။ အဲဒါက အျပဳသေဘာမေဆာင္တဲ႔ လြတ္လပ္ျခင္းပဲ။ ဥပမာ အေဖ႔(အဆံုးအမ)ဆီကလြတ္ခ်င္တာ။ အေမ႔(သြန္သင္မႈေတြ)ဆီက လြတ္ခ်င္တာ။ ေက်ာင္းေတာ္/ဘုရားေက်ာင္း (ရဲ႕ထိန္းေက်ာင္းမႈ)ဆီကလြတ္ခ်င္တာ၊ လူ႕ႈအသိုင္းအဝန္း(ရဲ႕ႈ စည္းမ်ဥ္းကလနားေတြ)ဆီကလြတ္ခ်င္တာမ်ိဳးေတြေပါ႔။ ဒါေတြဟာ အျပဳသေဘာမေဆာင္တဲ႔ လြတ္လပ္ျခငး္ေတြျဖစ္တယ္။ အစပိုင္းမွာေတာ႔ ေကာင္းသလိုရိွတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဒီလြတ္လပ္ျခင္းမ်ိဳးဟာ ရည္းမွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ေတာ႔ မဟုတ္ေသးဘူး။ မိဘဆီကေန လြတ္လပ္မႈရျပီဆိုပါေတာ႔ မင္းဘာလုပ္မလဲ။ အသိုင္းအဝုိင္းဆီက လြတ္ေျမာက္ျပီဆိုပါေတာ႔ မင္းလမ္းေပ်ာက္သလိုျဖစ္သြားမယ္။ အေရးပါ၊အရာေရာက္မႈေတြ၊ အဓိပၸါယ္ေတြအားလံုးကို ဆံုးရွံဳးသြားလိမ္႔မယ္။ ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ မင္းတစ္ဘဝလံုးဟာ တစ္ခုခုကို ဆန္႕က်င္ဖုိ႕ ျငင္းဆန္ေနရတာနဲ႕ကုန္သြားလုိ႕ပဲ။ (အားလံုးကိုဆန္႕က်င္ျပီးတဲ႔အခါ) ဘာကို ျငင္းဆန္ေနဦးမွာလဲ။
လူငယ္တစ္ေယာက္ က်ဳပ္ဆီလာခဲ႔ဖူးတယ္။ သူ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ကို လက္ထပ္ခ်င္လုိ႕တဲ႔။ သူက ျဗဟၼဏ။ မ်ိဳးရိုးသိပ္ျမတ္တဲ႔ အမ်ိဳးဇာတ္ကလာတဲ႔သူ။ တစ္ျမိဳ႕လံုးေလးစားရတဲ႔ ဂုဏ္သေရရိွတဲ႔သူ။ သူက ပါရွန္းမေလးနဲ႕လက္ထပ္ခ်င္တယ္။ မိဘေတြက ခါးခါးသီးသီးကို သေဘာမတူဘူး။ မင္းလက္ထပ္ရဲ လက္ထပ္ၾကည္႕၊ ေသခန္းျပတ္ပဲလုိ႕ေတာင္ေျပာၾကတယ္။ သူကလည္း တစ္ဦးတည္းေသာသား။ မိဘေတြက ဆန္႕က်င္လြန္း၊တားျမစ္လြန္းေလေလ ဒီလူငယ္ေလးကလည္း ဒီပါရွန္းမေလးကို လက္ထပ္ဖုိ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခိုင္မာေလေလ ျဖစ္လာတယ္။
အဲဒါ သူက က်ဳပ္ဆီလာျပီးအၾကံေတာင္းဖုိ႕လာတယ္။ က်ဳပ္ကလည္းေျပာတယ္။ မင္း တကယ္ေကာင္မေလးကို စိတ္ဝင္စားတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ မိဘကို ဆန္႕က်င္ခ်င္ရံုသက္သက္လားဆိုတာ ေသခ်ာသိရေအာင္ သံုးရက္ေလာက္ ဘာဝနာပြားသလို ေသခ်ာစဥ္းစမ္းပါကြာ။ ဘာလုိ႕ ကြ်န္ေတာ္႔ကုိ ဒီလိုေျပာတာလဲ။ ဒီမိန္းကေလးကို ကြ်န္ေတာ္တကယ္ခ်စ္တာေပါ႔။ ကြ်န္ေတာ္လံုးဝခ်စ္တယ္လုိ႕ သူက ျပန္ေျဖတယ္။ ဒါဆိုရင္လည္း လက္ထပ္လုိက္ေပါ႔ကြာ။ ဒါေပမယ္႔ ငါမင္းမ်က္လံုးထဲမွာ ခ်စ္ျခင္းအရိပ္အေရာင္မေတြ႕ဘူးကြ။ မင္းႏွလံုးသားမွာလည္း အခ်စ္ကိုမေတြ႕ဘူး။ ခ်စ္ျခင္းရနံ႕လည္းမရိွဘူးကြ။ မင္းဆီမွာ ငါျမင္တာကေတာ႔ ဆန္႕က်င္ခ်င္တဲ႔ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္ဝါ အေငြ႕အသက္မ်ိဳးပဲ။ မ်က္ႏွာဝန္းက်င္မွာ အနက္ေရာင္ အေငြ႕အသက္ေတြ ရစ္ဆုိင္းေနတယ္။ ဒါက မင္း မင္းမိဘကို ဆန္႕က်င္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္ျပတ္သားလုိက္ျပီဆိုတဲ႔ အဓိပၸာယ္ပဲကြ။ ေကာင္မေလးကေတာ႔ မင္းရဲ႕ ဆင္ေျခသက္သက္ပဲ။
ဒီလိုေျပာေတာ႔ သူနားမေထာင္ဘူးဗ်။ မိဘကိုဆန္႕က်င္ဖုိ႕ ဆံုးျဖတ္ျပီးပါျပီဆိုမွ က်ဳပ္ေျပာတာေလာက္ကို ဘယ္လက္ခံပါ႔မလဲေလ။ သူလက္ထပ္ခဲ႔တယ္။ ေျခာက္လၾကာေတာ႔ သူတစ္ခါျပန္လာျပီး လာေတြ႕တယ္။ ရိွဳက္ၾကီးတစ္ငင္ငိုေၾကြးရင္းေပါ႔။ က်ဳပ္ေျခရင္းမွာ လွဲခ်ျပီး ဆရာေျပာတာမွန္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ဒီအမ်ိဳးသမီးကိုမခ်စ္ဘူး။ အဲဒီအခ်စ္ဟာ အတုအေယာင္ပဲ။ ဆရာေျပာတာမွန္တယ္။ ဆရာ႔ရဲ႕ စီစစ္ခ်က္မွန္တယ္။ အခု ကြ်န္ေတာ္လက္ထပ္ျပီးျပီ။ မိဘရဲ႕ အမိန္႕ေတြကိုလည္း ဖီဆန္ျငင္းပယ္ခဲ႔ျပီ။ ခ်စ္ျခင္းေတြအားလံုး ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ႔ျပီလို႕ေျပာတယ္။ ဒါက "Freedom From" (တစ္ခုခုဆီက လြတ္ေျမာက္ခ်င္တဲ႔ လြတ္လပ္ျခင္းမ်ိဳး)ပဲ။ တကယ္႔ လြတ္လပ္မႈလို႕ေတာင္မဆိုႏုိင္ဘူး။ လံုးဝမလြတ္လပ္တာထက္စာရင္ေတာ႔ နည္းနည္းေကာင္းတယ္။
ဒုတိယတစ္ခုက "Freedom For" (တစ္စံုတစ္ခုရရိွဖုိ႕ လြတ္လပ္ခ်င္တာ။) ဒါကေတာ႔ အျပဳသေဘာဆန္တယ္။ မင္းစိတ္ဝင္စားတဲ႔အရာက တစ္ခုခုကို ျငင္းဆန္တာမဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ အသစ္တစ္ခုခုကို ဖန္တီးခ်င္တာမ်ိဳး။ ဥပမာ ကဗ်ာဆရာျဖစ္ခ်င္တယ္။ အဲဒါကို သေဘာမတူတဲ႔ မိဘကုိ ျငင္းရတာမ်ိဳး။ မင္းက အေျခခံအားျဖင္႔ စိတ္ညြတ္တာက ကဗ်ာဆရာျဖစ္ခ်င္တာ။ မိဘက ပိုက္ျပင္သမားျဖစ္ေစခ်င္တာမ်ိဳး။ ပိုက္ျပင္သမားလုပ္တာပိုေကာင္းမယ္။ ပုိက္ဆံလည္းပိုရမယ္။ ေစ်းတြက္တြက္ရင္လည္းပိုကိုက္တယ္။ လူေလးစားလည္းပိုခံရမယ္။ ကဗ်ာဆရာ။ လူေတြက မင္းကို ရူးေနတယ္ထင္မွာေပါ႔။ မင္းဘယ္လုိေနမွာလဲ။ မင္းမိန္းမကို ဘယ္လုိရွာေကြ်းမလဲ။ မင္းကေလးေတြကိုေရာ ဘယ္ႏွယ္႔လုပ္မလဲ။ ကဗ်ာက ေငြမထြက္ဖူးကြ။ (အဲဒီလိုမိဘေတြကေျပာမယ္။)
သူတုိ႕ေတြဒီလိုေျပာေပမယ္႔ မင္းက ကဗ်ာေရးဖုိ႕ ေမြးလာတဲ႔ေကာင္ဆိုရင္ က်န္တာေတြအားလံုးကို ရင္းရဲရလိမ္႔မယ္။ မေရရာတဲ႔ အနာဂတ္နဲ႕ အေလာင္းအစားလုပ္ဝံ႔ရလိမ္႔မယ္။ ဒါဟာ ပိုအဆင္႔ျမင္႔တဲ႔ လြတ္လပ္မႈမ်ိဳးကြ။ ပထမ လြတ္လပ္ျခင္းမ်ိဳးထက္ပိုေကာင္းတဲ႔ လြတ္လပ္ျခင္းမ်ိဳး။ ဒါဟာ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ႔ လြတ္လပ္ျခင္း။ ကဗ်ာဆရာဘဝကို မင္းေရြးခ်ယ္လုိက္လုိ႕ ဆင္းဆင္းရဲရဲဘဝမွာေနရေတာင္ မင္းေပ်ာ္ရႊင္လိမ္႔မယ္။ မင္းရႊင္လန္းဝမ္းေျမာက္လိမ္႔မယ္။ ကဗ်ာေရးႏုိင္ဖုိ႕ ထင္းခြဲေနရပါေစဦးေတာ႔၊ မင္းဟာ အင္မတန္အရေတာ္ေလတဲ႔ဘဝကို ရတာပဲလုိ႕ခံစားေနရမွာပဲ။ သိပ္ကို ေက်နပ္ႏွစ္သိမ္႔ေနမွာ။ ဒါဟာ ဘာလုိ႕လဲဆိုေတာ႔ မင္းတကယ္လုပ္ခ်င္တာကို မင္းလုပ္ေနရလို႕ပဲ။ မင္းဟာ ကုိယ္႔ရဲ႕ တကယ္႔အလုပ္ကို ကိုယ္ရွာလုပ္ေနတာ။ ဒါဟာ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ႔ လြတ္လပ္ျခင္းမ်ိဳးပဲ။
ေအး ေနာက္တစ္ခုက တတိယေျမာက္လြတ္လပ္မႈ။ အျမင္႔ဆံုးပဲ။ တုိ႕ အေရွတိုင္းမွာေတာ႔ ဒါကို ဝိမုတၱိ (သူကေတာ႔ သကၠတနဲ႕ moksha လုိ႕ေျပာတယ္။ ျမန္မာနားနဲ႕ေတာ႔ ဝိမုတိၱက ပိုရွင္းလုိ႕ေျပာင္းလုိက္တယ္။) လုိ႕ေခၚတယ္။ အျမင္႔ဆံုးလြတ္လပ္မႈပဲ။ ဒါက အျပဳသေဘာ၊ အပ်က္သေဘာေတြရဲ႕ အလြန္မွာရိွတဲ႔တရား။ ပထမဆံုး လြတ္ေျမာက္ဖုိ႕ ဆန္႕က်င္ရတယ္။ ျပီးေတာ႔ လြတ္ေျမာက္ဖုိ႕ အားထုတ္ရတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ဆန္႕က်င္ရတာေရာ၊ အားထုတ္ရတာေရာ ေမ႔ပစ္လုိက္ရတယ္။ သူ႕အတုိင္းေလးထားလိုက္ႏုိင္ရတယ္။ တတိယေျမာက္ လြတ္လပ္မႈက တစ္ခုခုဆီကလည္း လြတ္ခ်င္တာလည္းမဟုတ္ဘူး။ တစ္ခုခုရဖုိ႕လုပ္ေနတာလည္းမဟုတ္ဘူး။ လြတ္လပ္ျခင္းသက္သက္ပဲ။ တတိယလြတ္လပ္မႈဟာ တစ္ခုခုကိုမဆန္႕က်င္ဘူး။ တစ္ခုခုအတြက္လည္းမဟုတ္ဘူး။ လြတ္လပ္မႈသေဘာသက္သက္ေလးပဲ။ အဲဒါဟာ ရွင္းရွင္းေလး လြတ္ျငိမ္းေနတယ္။ ဆန္႔က်င္ဖုိ႕ေမးခြန္းထုတ္တာမရိွဘူး။ ၾကိဳးစားလုပ္ဖုိ႕ ေမးခြန္းထုတ္တာလည္းမရိွဘူး။
တစ္ခုခုဆီက လြတ္ျငိမ္းခ်င္တဲ႔ "Freedom From"ဆိုတာ ႏုိင္ငံေရးပဲ။ ဒါေၾကာင္႔လည္း သူတုိ႕ေအာင္ျမင္တယ္ဆုိတဲ႔အခ်ိန္မွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတာ္လွန္မႈေတြဟာ က်ရွံဳးေနတာပဲ။ သူတုိ႕မေအာင္ျမင္ေသးရင္လည္း တစ္ေန႕ေအာင္ျမင္လိမ္႔မယ္လုိ႕ ေမွ်ာ္လင္႔ထားၾကတယ္။ တကယ္ေအာင္ျမင္တဲ႔တစ္ေန႕ၾကေတာ႔လည္း ရွံဳဳးသြားတာပဲ။ ဘာလုိ႕လဲဆိုေတာ႔ ေရွ႕ဆက္ဘာလုပ္ရမယ္ဆုိတာကို မသိေတာ႔လုိ႕။ ဒါေတြ ျပင္သစ္ေတာ္လွန္ေရးမွာျဖစ္တယ္။ ရုရွေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရးမွာျဖစ္ခဲ႔တယ္။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ေတာ္လွန္ေရးတုိင္းမွာျဖစ္ခဲ႔တယ္။ ႏုိင္ငံေရးေျပာင္းလဲမႈေတာ္လွန္ေရးဟာ တစ္ခုခုဆီက လြတ္ေအာင္လုပ္တာပဲ။ ဇာဘုရင္စံနစ္ကုိတုိက္ထုတ္ျပီးေတာ႔ သူတုိ႕ေတြ အရံွဳးေပၚတာပဲ။ ဇာဘုရင္စံနစ္မရိွေတာ႔ ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ။ မင္းတစ္ဘဝလံုး ဇာဘုရင္စံနစ္ကို တြန္းလွန္ဖုိ႕ျမွပ္ႏွံထားခဲ႔တာ။ မင္းသိတာကလည္း တစ္ခုထဲ။ ဇာဘုရင္ကို ဘယ္လုိတုိက္ရမလဲဆိုတာပဲ။ ဇာဘုရင္စံနစ္မရိွေတာ႔ရင္ မင္းဟာလည္းအရွံဳးသမားျဖစ္သြားတာပဲ။ မင္းမွာရိွတဲ႔ အရည္အခ်င္းဟာ သံုးစရာမရိွေတာ႔ဘူး။ မင္းကိုယ္မင္း အကာျပဲ႕ျပဲ႕ အႏွစ္မဲ႔သလုိ ခံစားရမွာပဲ။
Freedom For ကေတာ႔ အႏုပညာဆန္တယ္။ တီထြင္တယ္။ သိပၸံဆန္တယ္။
Just Freedom ကေတာ႔ ဘာသာေရးပဲ။
က်ဳပ္ မင္းကို ဝိမုတၱိအေၾကာင္း သင္ေပးလုိက္တယ္။ လြတ္လပ္မႈသက္သက္မွ်ပဲ။ တစ္ခုခုကိုလည္းမဆန္႕က်င္၊ တစ္ခုခုအတြက္လည္းမရုန္းကန္။ နတၳိ နတၳိ (neti neti)။ ဒီဟာလည္းမဟုတ္ဘူး။ ဟိုအရာလည္းမဟုတ္ဘူး။ သန္႕စင္တဲ႔ လြတ္လပ္ျခင္းပဲ။ လြတ္လပ္ျခင္းရဲ႕ ေမႊးရနံ႕ပဲ။ အားထုတ္ျခင္းဟာ ဆန္႕က်င္ျခင္းကို ေခ်မႈန္းလိုက္ျပီးရင္ မင္း ႏွစ္ခုစလံုး ဝဲပစ္လုိက္လို႕ရျပီ။ အဲဒါကပဲ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းရဲ႕ အျမင္႔ဆံုးပံုစံ၊ လြတ္လပ္ျခင္းရဲ႕ ဘဝဂ္၊ အမွန္တရားသိျမင္ျခင္းရဲ႕ အဆံုးစြန္။ ။
ဥိဳသွ်ိဳ
(Zephyr အကြ်ႏု္ပ္ ဘာသာျပန္သည္။)
ဒါကုိေရးရတာကေတာ႔ သတိ၊သမၸဇဥ္နဲ႕ ေနထုိင္ၾကဖုိ႕ပါပဲ။ OSHOၾကီး မွားတယ္မွန္တယ္ဆိုတာကို ျငင္းခုန္ေနစရာမရိွဘူး။ စိတ္ထဲကေန သိႏုိင္တဲ႔၊ စီစစ္ႏိုင္တဲ႔တရားနဲ႕ တုိက္ဆိုင္ၾကည္႕ျပီး၊ သင္႔တာကို ယူဖုိ႕ပါပဲ။ ေလာကၾကီးရဲ႕ အေျပာင္းအလဲေတြနဲ႕အတူ လုိက္ပါယိမ္းယိုင္ျခင္းကင္းတဲ႔ တည္ၾကည္ျမဲျမံတဲ႔ စိတ္ထားရိွသူေတြျဖစ္ႏုိင္ၾကပါေစ။